Volltext Seite (XML)
114 S. Lu'kaS, 15. 16. 19. Hižo njejsym hrtdny tw6j syn rĕkać; sčiń mje jenož jako jenoho swojich dźe- laćerjow. 20. A wstanywši přińdźe k swojemu nanej. A hdyž bč hišće nazdala, wuhlada jeho nan, bu z milosću hnuty, a přibčža- wši padźe jemu wokolo šije, a wokoši jeho. 21. A syn rjekny jemu: Nano, zhrĕšich přećiwo njebju a před tobu; hižo njejsym hćdny twćj syn rĕkać. 22. Nan pak rjekny k swojim služow- nikam: Spĕšnje přinjesće najlĕpšu drastu, a woblečće jeho, a dajće pjeršćeń na jeho ruku, a črije na jeho nozy; 23. A přiwjedźće kormjene ćelo a za- rezajće je, a jĕzmy a kwasujmy. 24. Přetož tćnle mćj syn bĕ mortwy, a wožiwi, bč zhubjeny a bu namakany. A woni počachu kwasować. 25. Bĕše pak jeho starši syn na polu, a hdyž so wrććeše a domej přibližowaše, wuslyša piskanje a reje. 26. A zawola jenoho ze služownikow, a wopraša so, što by to bylo. 27. Tćn pak rjekny jemu: Twćj bratr je přišol, a twćj nan je kormjene ćelo za- rĕzal, dokelž je jeho stroweho zaso dćstal. 28. A wćn so rozhnĕwa a nochcyše nutř hić. Tuž wuńdźe nan a poča jeho prosyć. 29. A wćn wotmolwjejo rjekny swojemu nanej: Hlej, telko lĕt služu tebi, a nihdy twoju přikaznju njepřestupich, a ženje njeda mi (ani) kćzlatka, zo bycli zc swo- jimi přećelemi pokwasował. 30. Ale lidyž tćnle twćj syn přińdźe, kotryž je swoje zamćženje z kurwami rozmjetał, zarĕza jemu kormjene ćelo. 31. A tćn rjekny jemu: Syno, ty sy přeco při mni, a wšitko moje je twoje. 32. Kwasować pak a so wjeselić bĕše přisłušne; přetož tćnle twćj bratr bĕ mort- wy a wožiwi, bĕ zhubjeny a bu namakany. STAW XVI. Z pnrunanjom wo njeswĕrnym nukniearju napo- mina Jĕzus, zo bychu jałino/mi dawali, a wuči, što swĕrny abo njeswĕmy wndźĕleř z časnym zamoženjom zasłuži, a zo niebto dwĕmaj knjezo- maj słužić njemćže. Zakoń a profetowje su hač do křćenika Jana byli, a ničo ze zakonja so njezhubi, a mandźelska njesmĕ so pušćić a druha so wzać. Wo bohatym mužu a khudym Lazarje. l^raješe pak tež k swojim wučownikam: Jedyn člowjek bĕše bohaty, kotryž mĕješe nukniearja, a tćn bu wobskorženy pola njelio, jako by jeho kublo rozpjeršał.* 2. A powoławši jeho dźeše k njemu: Što to słyšu wo tebi? podaj zličenje wo swojim nuknicowanju; přetož hižo nje- budźeš mćc nuknicować. 3. Nuknicař pak dźeše sam při sebi: Što sčinju, dokelž mćj knjez bjerje nuk- nicowanje wote mnje? kopać njemćžu, prosyć so hańbuju. 4. Wĕm, što sčinju, zo bychu, lidyž budu z nuknicowanja wotsadźeny, mje přijeli do swojich domow. 5. Zwoławši tak jednotliwych dołžnikow swojelio knjeza, praješe prĕnjemu: Kelko sy dołžny mojemu knjezej? 6. A wćn rjekny: Sto tunow wolija. A rjekny jemu: Wzmi swćj (dołžny) list, a sydń so khĕtře, a napiš: Pjećdźesat. 7. Potom rjekny druhemu: Ty pak, kelko sy dolžny? a wćn dźeše: Sto brčmje- njow pšeńcy. Tomu praji: Wzmi swćj list, a napiš: Wćsmdźesat. 8. A knjez pokhwali* njesprawneho nuknicarja, dokelž bĕ rozomnje sčinił; přetož dźĕći tutolio swĕta su rozomniše w swojim žiwjenju dyžli dźĕći swĕtła. XVI. 1. Bohaty muž je B6h; nuknicař je čłowjek, kubła su bohatstwa tohole swĕta. Přiru- ńanje chce prajić: Jako nuknieař sebi z cuzym kubłom přećelow za tuto žiwjenje zepřiliotowa a so toliodla jako nmdry muž wopokaza, tak dyrbi tež koždy čłowjek ze swojim bohatstwom, kotrež jełio woprawdźite kubło njeje, sebi přećelow za wĕčue žiwjenje přihotować, t. r. dyrbi boliatstwo derje nałožować, zo by z nim njebjeske myto zasłužił. — 8. t. r. wćn khwaleše jeho mudrosć, ale nic jeho jebanstwo.
