Volltext Seite (XML)
S. Lukaš, 15. 113 32. Hewak, hdyž je wony hišee daloko, posćele poselstwo a žada wo iner. 33. Tak tohodla njemdže žadyn z was, kotryž so njewotrjeknje wšoho, stož ma, mdj wučownik być.* 34. Dobra je sdl; zestuclmje-li pak sćl, z čim budźe so selić? Mat. 5,13; Mark. 9,49. 35. Ani do zemje aui do hnoja so nje- liodźi, ale wućisnje so. Štćž ma wuši k slyšenju, njech slyši. STAW XV. Pismawučenym a farisejam, kotřiž so horšaelm, zo lirčšnikow přijima, rozestaja Jezus přirunanja wo zhubjenej a zaso namakanej wowcy, wo drach- mje, a wo zhubjenym synu, kotryž je domoj so wrdćiwši wot swojeho nana přećelnje powi- tany, mjez tym zo so starši syn nad tym hnĕwa; dale powĕda, kak wulke je w njebjesach wjeselo nad hrĕšnikom, kotryž pokutu čini. Přibližowachu so k njemu clownicy a hrčšnicy, zo bychu jeho slyšeli. 2. A farisejowje a pismawučeni morko- tachu, prajicy: Wćn hrĕšnikow přijima a je z nimi. Mat 9) n 3. A rjekny jim tuto přirunanje* prajo: 4. Kotry čłowjek mjez wami, kiž ma sto wowcow, tež hdy by jenu z nich zhubil, njewostaji dźewjećdźesat a dźewjeć w pu- sćinje a njekhodźi za tej, kotraž bĕ zhu- bjena, hač ju namaka? Mat . 18,12. 5. A namakawši połoži ju na swoje ramjenja a wjeseli so. 6. A domoj přišedši zwoła přećelow a susodow prajo jim: Wjeselće so ze mnu; přetož namakach swoju wowcu, kotraž bĕ zhubjena. 7. Praju wam: Tak budźe wjesołosć* w njebjesach nad hrĕšnikom, kiž pokutu čini, (wjetša) dyžli nad dźewjećadźesat a dźewjećimi sprawnymi, kotřiž pokuty nje- potrjebuja. 8. Abo kotra žćnska, kotraž ma dźesać drachmow, by-li jenu drachmu zhubila, njezaswĕća swĕcu, a njemjeće dom, a nje- pyta pilnje, hač ju namaka? 9. A namakawši ju zwoła přećelnicy a susodźiny, prajicy: Wjeselće so ze mnu; přetož namakach drachmu, kotruž bĕeh zhubiła. 10. Tak, praju wam, budźe wjeselo před jandźelemi Božimi nad hrčšnikom, kiž pokutu čini. 11. I>źeše pak: Jedyn muž mĕješe dweju synow. 12. A młćdši z njeju rjekny nanej: Nano, daj mi dźčl zamćženja, kotryž mi słuša. A wćn rozdźĕli jimaj zamćženje. 13. A po nĕkotrych dnjach zebra młćdši syn wšitko a poda so do dalokeho kraja, a tam rozmjeta swoje zamćženje z nje- čistotnym žiwjenjom. 14. A hdyž bĕ wšitko rozbrojił, nasta w tamnej krajinje wulki hłćd, a wćn poča tradać. 15. A woteńdźe a přistaji so k jenomu mĕšćanej teje krajiny. A wćn pćsła jeho na swoje kubło, zo by swinje pasł. 16. A wćn žadaše swćj brjuch napjelnić z łušćiznami, kotrež swinje žerjechu, ale nichtć jemu je njedawaše. 17. Rozmysli pak sebi a rjekny: Kelko dźĕłaćerjow w domje mojeho nana ma khlĕba dosć, ja pak tudy z hłodom hinu. 18. Wstanywši pćńdu k swojemu nanej, a rjeknu jemu: Nano, zhrĕšich přećiwo njebjesam a před tobu. 33. Wĕrny křesćan, t. r. swĕrny wučownik Khrystusowy być, je runje tak ćežka wĕc, jako wĕžu twarić, abo jako njepřećela předobyć, kotryž je dwćjcy tak sylny. K dopjelnjenju tak ć’ežkich winowatosći słušeju mćcne srĕdki, dospołne sebjezaprĕwanje, wotrjeknjenje wšoho, štož mćže nam zadźĕwać w dopjelnjenju křesćanskich winowatosći. XV. 3. Khrystus wuči, zo ma hrĕšnikow k pokuće pohnuwać, a to z třomi přirunanjemi; lirĕšnicy su w nich předstajeni přez zhubjeny pjenjez (nježiwu wĕc), přez zhubjenu wowcu (njero- zomne zwĕrjo) a zhubjeneho syna (rozomneho čłowjeka); z tym chce wćn wšelake družiny hrĕšnikow naspomnić, a to po złćsći jich hrĕchow. Stćž z lĕpšim a dlĕjšim překładźenjom hrĕši, hrĕši ćežšo a nakaza so ćežšo. — 7. Wjetše wjeselo, wosebje tohodla, dokelž njenadźijcy přińdźe. 8
