Volltext Seite (XML)
112 S. Lukaš, 14. 10. Ale, lulyž hudźeš ]>rošeny, dźi, sydń so na ])Osl(“dnje mĕsto, zo, lidyž ton přiń- dźe, kotryž je ee přeprosyl, by tebi rjekl: Přeeelo, sydń so wyše; tehdy zmĕješ ĕesć ]>řed tymi, kotřiž sobu zu blidom sedźa. 11. Přetož kńždy, kotryž so powyšuje, budźe poniženy, a kotryž so ponižuje, budźe powyšeny. Mat 23, 12; niže 18,14. 12. Praješe }>ak tež tomu, kotryž bĕ jelio přeprosyl: Hdyź wobjed abo wjeĕef hotuješ, njeproš (jenož) swojich ])řećelow, ani swojich bratrow, ani znatych, ani boha- tych susodow, zo njebychu snadź tcž woni tebie zas njeprosyli, a by tebi so wotpla- Ćilo* Tob. 4, 7; l’Hsl. 3, 9. 13. Ale lulyž hosćinu hotuješ, powołaj khudych, slabych, khromych a slepych; 14. A budźeš zbćžny, dokclž nimaju, z ĕimž bychu wotplaćili; přetož budźe tcbi wotplaćene při horjewstaću sprawnyeh. 15. Hdyž to nĕchto zc sobuscdźacych zastyša, rjekny jemu: Zbožny, kiž budźe (khlĕb) jĕsć w kralestwjc Božim.* 16. A wćm rjekny jcnm: Jedyn cło- wjek wuhotowa wulku wjcĕef,* a přeprosy mnohich. Mat. 22, 2; Zjowj. 19, 9. 17. A pćsla swojeho słužownika w ho- d'źinje wječerje, zo bypřeprošenymrjekł,zo bychu přišli, dokelž jc liižo wšitko hotowe. 18. A poĕaclm wšitcy z dobom so za- molwjcć. Prĕni rjekny jemu: Nuknicu sym kupił, dyrbju wuńć a ju wohladać; prošu će, mĕj mje zamolwjeneho. 19. A druhi rjekny: Pjeć přahow wołow sym kupil, a du je spytać; prošu će, mĕj mje zamolwjeneho. 20. A zaso druhi rjekny: Sym sebi žoiiu wzal, a tohodla njemćžu přińć. 21. A słužownik so wrććiwši zjewi to swojemu knjezej. Tuž rjekny hospodaf so rozhnĕwawši swojemu słužownikej: Wuńdź spĕšnje na torhošća a drćhi mĕsta, a přiwjedź scm khudych, a słabych, a slepych a khromych. 22. A słužownik dźeše: Knježe, stalo so je, kaž sy přikazał, a hišće je tu mĕsta. 23. A Knjez dźcše słužownikej: Wuńdź na puće, a za ploty, a mocuj jich zastupić, zo so napjelni mćj dom. 24. Praju palt wam: Žadyn z tych muži, kotřiž bĕcliu přeprošeni, moju wjeĕef njc- wopta. 25. I>źĕchu pak z nim* wulkc ĕrjćdy, a wobroćiwši so rjekny k nim: 26. Přińdźc-li štć ke mni, a njehidźi* swojelio nana a mać, a žonu a synow, a bratrow a sotry, a tež hišće swoje žiwjenje, njemćžc być mćj wučownik. Mat. 10, 37. 27. A štćž njenjese swćj křiž, a njeńdźo za mnu, njcmćže być mćj wuĕownik. Mat. 10, 38; Mark. 8, 34. 28. Přetož štć mjez wami, elicyjo wĕžu twarić, by najprjedy so posydnywši nje- wobliĕił, ma-li wudawki, kotrež su trĕbne, zo by ju dokonjał? 29. Zo byclm, lidyž je zakład połožił a dokonjeć njcmćhł, wšitcy, kotřiž to wi- dźa, njepoĕeli jemu so wusmĕwać, 30. Prajicy: Tćnlc ĕlowjck poĕa twarić, a lijemćžeše dokonjeć. 31. Abo kotry kral, kiž clice na wćjnu wućahnyć přećiwo druhemu kralej, naj- prjedy so posydnywši njcpřcmysli sebi, mćźe-li z dźesać tysacami so zetkać z tym, kotryž z dwaceći tysacami přećiwo njemu ćehnje? 12. Z tym njezaka/.uje Jezus přećelow nn liosćinu přeprošować, ale jeno sebiene wotpohladanje, z kotrymž so to často stawa; tež to ma so z wčrneje lubosće stać. — 15. Zidźa nadźaebu so po- dobnych wokřewjenjow tež w kralestwje Božim, kaž su tu na zemi. l(i. Z tutym pnrunanjom wuči Jĕzus, zo so Zidźa sami z njebjeskelio kralestwa wuzamknu, dokelž je jicli zniyslenje a žadanje jeno k ĕasnemu přiwobfoćene. C’łowjek, kiž iiosćinu botuje, je Bćli sam, je Jžzus Khrystus, a słužownicy, kotřiž su wupćsłani, su swjeći japoštołowje, prĕni wozjewjerjo swjateje wučby; wječeř je Jĕzusowa cyrkej. Židźa so najprĕni přeproša, ale wšelako z časnyuii zadźĕwkami so zamołwjeja a lijepřińdu; a potom přeprosycliu so druzy, jako Samaritanscy a poliani. — 25. t. r. lidyž won dom fariseja wopušći. — 26. t. r. sebi mjenje njewaži dyžli mje. Stož přez nana abo mać atd. so wotdźeržować da, moje wučby dopjelnjeć, njemože m6j wučownik być.