Volltext Seite (XML)
S. Lukaš, 8. 99 34. IIiIyž pastyrjo wuhladaclui, što je so stalo, ćeknychu a powedaclm to w mčsćc a po wsach. 35. Wuńdźechu pak, zo bychu widźeli, što je so stalo, a přińdźechu k Jĕzusej; a namakachu člowjeka, z kotreliož bechu djabliska wotcšle, zwoblekancho a ze stro- wym rozomom k jeho nohomaj sedźaceho, a nabojachu so. 36. A tež ći, kotřiž bĕchu widźeli, po- wčdacliu jim, kak bu wustrowjeny wot legiona (djabolow); 37. A prošeše jeho wšitkćn lud gera- senskeje krajiny, zo by wotešol wot nich, dokelž bčchu z wulkej bojosću napjelnjeni. Wćn pak stupiwši do čohna wrćći so. 38. A muž, z kotrehož bčchu djabliska wušle, prošeše jelio, zo by z nim byl. Jčzus pak jelio wot sebje pušći, prajo: 39. Wrćć so do swojeho domu, a po- wčdaj, kak wulke wĕc-y je Bćh na tebi činił. A wćn woteńdźe wozjewjejo po cyłym mĕsće, kak wulke wĕcy je Jĕzus na nim činil. 40. Sta pak so, bdyž bĕ Jĕzus so wrććil, přija jeho lud; přetož wšitcy jeho woča- kowachu. 41. A hlej, muž přińdźe z mjenom Jai- rus, a wćn bĕ předstojnik synagogi; a wćn padźe Jĕzusej k nohomaj jcho prošo, zo by do jeho domu zastupił, Mat. 9, 18; Mark. 5, 22. 42. Dokelž mĕješe jeničku dźowku, wo- koło dwanaće lĕt, a ta mrĕješe. A poda so, jako wćn dźĕše, zo bu wot črjćdow ćišćany. 43. A jena žćnska ćerpješe wot dwa- uaći lĕt na krewjećečenje, kotraž bĕ swoje cyłe zamćženje na lĕkarjow nałožiła, a njemćžeše wot žanoho wustrowjena być; Mark. 5, 44. Přistupi wot zady, a dćtkny so kromy jeho drasty, a lmydom zasta jeje krewjećeĕenje. 45. A Jĕzus dźeše: Štć je, kotryž so mje dćtkny? Hdyž pak wšitcy prĕjaehu, rjekny Pĕtr a kotřiž bĕchu z nim: Mištrje, crjćdy ce cišca a tłćca, a prajiš: Stć so mje dćtkny? 46. A Jčzus rjekny: Nĕchtć je so mje ' dćtknył; dokelž ja wĕm, zo je mćc wote mnje wušła. 47. Žćnska pak widźawši, zo njeje po- tajne wostało, přistupi třepotajcy, padźe jemu k noliomaj, a wozjewi před cyłym ludom, z kajkeje přičiny je so jeho dćtknyła a kak bu linydom wustrowjena. 48. A wćn jej rjekny: Dźowka, twoja wĕra je ći pomhała. Dźi w mĕrje. 49. Hdyž wćn hišće rĕĕeše, přińdźc nĕchtć k předstojnikej synagogi, prajo: Twoja dźowka je wumrĕła, njewobćežuj jelio. 50. Jĕzus pak tuto słowo słyšawši wot- mołwi holčcynemu nanej: Njebćj so, wĕř jenož, a budźe žiwa. 5.1. A lidyž do domu přińdźe, njedo- woli nikomu sobu zastupić, khiba Pĕtrej a Jakubej a Janej, a holĕcynemu nanej a maćeri. 52. A^šitcy pak płakachu a wobžaro- wachu ju. A wćn rjekny: Njepłakajće, holčka njeje wmnrčła, ale spi. 53. A smĕjachu so jemu wĕdźicy, zo je wumrĕła. 54. Wćn pak wza ju za ruku a zawoła prajo: Holĕka, wstań. 55. A jeje duch wrćći so, a wona wstany hnydom. A wćn přikaza, zo bychu jej jĕsć dali. 56. A jeje staršej dźiwaštaj so, a wćn jimaj přikaza, zo byštaj nikomu njepraji- łoj, štož bĕ so stało. STAW IX. Jezus dawa swojim japoštołam, kotrymž prĕdować přikazuje, wueby a přikaznje. Herodes wo Jĕ- zusu słyšawši, žada jeho wohladać. Z pjeć khlĕbami a dwĕmaj rybomaj nasyći pjeć tysae muži. Pĕtr wuznawa jeho za Messiasa. Jĕzus wĕšći swoje ćerpjenje. Překrasnjenemu zjewi- štaj so Mćjzes a Elias. Na nanowu prćstwu wućĕri djaboła ze syna. Mjez japoštołami wu- dyri zwada, štć je mjez nimi prĕni. Synaj 7*
