Volltext Seite (XML)
S. LukaS, 7. 95 46. Što pak wołaće mje: Kuježe, Kiiježe, a nječiniće, štož wam praju? Mat. 7, 21; Komsk. 2, 13; Jak. 1, 22. 47. Kćždy, kotryž ke mni přikliadźa, a na moje rĕče poslueha, a je čini, po- ka/.am wam, komu je podobny. 48. Podobny je čłowjekej, dom twa- rjacemu, kotryž hluboko wury a zakład ua skału załoži. A hdyž powodźenje nasta, storkaše rĕka do toho domu, a njezamćho jon pohnuć; přetož bč na skale založeny. 49. Kotryž pak słyši a nječini, je po- dolmy čłowjekej, kotryž swćj dom twari na zcmju bjez zaklada, a hdyž rčka do njeho storči, padźe hnydom, a pad toho domu bč wulki. STAW VII. Juzus dźiwa so nad stotuikowej wĕru a wustrowi jeho słužownika. Při wrotaeh mĕstaĕka Naim zbudźi jenickeho syna wudowineho. Před wu- ĕownikami Jana křćenika, kotryž jich dla so prašeć da, je-li ton, kotryž přińć ma, ćini Jĕzus wjele dźiwow, a po jicli wotkhadźe khwali Jana. Zidow, kotrymž so ani Janowe ani Khrystusowe žiwjenje njespodobase, přiruna dźĕćom, kotrež na torhošću na so wołaju. HreŠnica žałbuje jemu nozy, a won wotmołwi Symanej, kotryž so na tom horši, z prirunanjom wo dołžnikomaj a spušći hrĕšnicy jeje hrĕchi. H.lyř, pak bč wšitke swoje słowa k wu- šomaj ludu dokonjał, woteńdźe do Ka- farnauma. Mat. 8, 5. 2. Słužownik wčsteho stotnika pak, ko- tryž bĕ jemu luby, bližeše so smjerći. 3. A hdyž bĕ wo Jčzusu słyšał, pćsła k njemu staršich ze Zidow,* prošo jeho, zo by přišoł a jeho słužownika wustrowił. 4. A hdyž woni k Jezusej přińdźechu, prošachu jelio naležnje, prajicy: Hćdny je, zo by jeinu to sčinił; 5. Přetož lubuje naš lud, a sam je nam synagogu natwarił. 6. Jĕzus pak dźĕše z nimi. A hdyž bĕ hižo njedaloko wot domu, pćsła stotnik k njenm přećelćw, prajo: Knježe, nje- prćeuj so; přetož njejsym hćdny, zo by pod moju třĕchu zašoł. 7. Tohodla njejsym tež sebje samolio za łićdneho mĕł, zo bych k tebi přišoł; ale praj ze słowom, a wustrowjeny łmdźe mćj słužownik. 8. Přetož tež ja sym čłowjek pod wyš- nosć stajeny, a mam pod sobu wojakow, a praju-li tomu: Dźi, a wćn dźe, a dru- hemu: Přińdź, a wćn přińdźe, a swojemn słužownikej: ('iń to, a wćn čini.* 9. Jĕzus pak to wusłyšawši podźiwa so, a wobroćiwši so k ludej, kiž za nim dźčše, rjekny: Zawĕrno praju wam, ani w Isra- elu tajkoje wĕry njejsym namakał. 10. A łidyž so ći, kotřiž bĕchu pćsłani, domoj wrććichu, namakachu słužownika, kiž l)ĕ kliory był, strowelio. 11. A sta so, zo wćn potom do mĕsta dźĕše, kotrež Naim rĕka, a z nim dźčclm jelio wučownicy, a wulka črjćda. 12. Hdyž pak k wrotam mĕsta so při- bliži, lilej, bu mortwy won njescny, je- niĕki syn swojejc maćerje, a ta bĕšc wudowa; a wjele ludu z mĕsta dźĕše z njej. 13. A hdyž ju Knjez wuldada, bu hnuty zc sobuželnosće z njcj a rjekny jej: Nje- płakaj! 14. A přistupiwši dćtkny so marow. (Ci pak, kotřiž njesechu, zastachu.) A wćn dźeše: Młodźenco, tebi praju: Wstań. 15. A kiž bĕ mortwy był, posydny so a poča rĕčeć. A wćn jcho da jeho maćeri. 16. Wšitkich pak bojosć přewza, a khwa- lachu Boha, prajicy: Wulki profeta je mjez nami wstanył, a Bćh je swćj lud wopytał.* Niže 24, 19; Jan. 4, 19. 17. A wuńdźe tale powĕsć wo nim po cyłej Judeji a po cyłej wokolnej krajinje. VII. 3. Starši su tu předstojnicy židowskeje wosady. — 8. Runje tak možeš tež ty rozka- zować a stanje so po rozkazu. — 16. Boh je swojemu ludej wosebitn niiłosć wopokazał, zo je taj- kelio profetu pćsłał; pćsłanje profetow bć w'opytanje Bože, dokelž Bćh rĕćeše přez profetow.
