Volltext Seite (XML)
S. Lukaš, 2. 3. 87 41. A jeho staršej khodźeštaj kdžde lĕto do Jeruzalema, ua jutrowny swjedźeil.* 2. Mojz. 23, 15 a 34, 18; 5. Mojz. 16, 16. 42. A hdyž bĕ Jĕzus dwanaĕe lĕt, a wonaj po zwuĕenju do Jeruzalema na swjedźeń dźĕštaj, 43. Wosta, hdyž so po dokonjanym swjedźenju wrdĕeštaj, holĕee Jĕzus w Je- ruzalemje; a jelio staršej to njepytnyštaj. 44. Mĕnicy pak, zo je při towařstwje, wuńdźeštaj puĕ jenoho dnja, a pytaštaj jclio mjez přeĕelemi a znatymi. 45. A njenamakawši, wrdĕištaj so do Jeruzalema, jeho pytajcy. 4(i. A sta so, po třoch dnjach nama- kaštaj jeho w templu, jako sedźeše mjez wučerjemi, na nicli poslueliajo a so jich šeio. 47. Dźiwachu pak so wšitcy, kotřiž jelio słyšachu, nad jeho rozomnosĕu a jeho wotmołwjenjemi. 48. A wuhladawši dźiwaštaj so wonaj. A jeho maĕ rjekny k njemu: Syno, ĕoho- dla sy namaj tak sĕinił? Hlej, twdj nan a ja smdj ĕe z holosĕu pytałoj. 49. A wdn dźeše k nimaj: Čohodla staj mje pytałoj ? Njewĕdźeštaj, zo dyrbju we tom byĕ, štož mojeho Wdtca je?* 50. A wonaj njezrozymištaj słowo, ko- trež k nimaj porĕĕa.* 51. A wdn woteńdźe z nimaj a přiń- dźe do Nazaretha, a hĕše jimaj poddaty. A jelio maĕ zakhowa wšitke tute słowa w swojej wutrobje. 52. A Jĕzus přibĕraše na mudrosĕi a starobje, a hnadźe pola Boha a ĕłowje- kow. STAW III. Jan bu wot Uolia pćslany, zo by z prĕdowanjom Isaiasowe wĕšćenje dopjelnił; ludej, cłownikam a wojakam dawa radu a praji, što ma koždy z nich činić; swĕdči, zo je Khrystus mćcniši dyžli wćn, a jeho křćeńca wosebniša. Nad Khrystusom znošuje so po křćeńcy hołb a hłćs njebjeskeho Wćtca da so słyšeć. Splah Jĕzu- sowy wot Jćzefa hač do Adama so wopisuje. w pjatnatym lĕĕe kejžorjenja kejžora Tiberia, lidyž bĕ Poncius Pilatus boliot Judeje, a Herodes štwdrĕiwjeřch Galiłeje, jeho bratr Filip pak štwdrĕiwjeřeh krajiny iturejskeje a trachonitidskeje, a Lysanias štwdrĕiwjeřch Ahilinije, 2. Pod wyššimaj mĕšnikomaj Annasom a Kaifasom, sta so słowo Knjeza k Jauej, Zachariasowemu synej, w pusĕinje. Jap. skutk. 4, 6. 3. A wdn přińdźe do wšoho kraja wo- koło Jordana a prĕdowaše křĕericu pokuty k wodawanju hrĕchow,* Mat. 3,1; Mark. 1,4. 4. Jako je pisane w knizy rĕĕow pro- fety Isaiasa: „Hłds wołaceho w pusĕinje: Přihotujĕe Knjezowy puĕ, runajĕe jeho šĕežki. Is. 40, 3; Jan. 1, 23. 5. Kdždy doł budźe wupjelnjeny, a kdžda hora a lidrka ponižena, a křiwe budźe zrunane, a škropawe płony puĕ; 6. A wšitke mjaso wuhlada spomdženje Bože."* 7. Tuž praješe wdn k ĕrjddam, kotrež přikhadźachu, zo bychu so wot njeho křĕiĕ dałe: Ješĕeřči splaho, štd je wam pokazał wuĕeknyĕ přichodnemu hnĕwej ? Mat. 3, 7. 8. Čińĕe tohodla hddne płody pokuty, a njepočinajĕe prajiĕ: Wdtca mamy Abra- liama. Přetož praju wam: Bdh mdže z tutych kamjeni Abrahamej dźĕĕi zbu- dźiĕ. 41. Mćjzesowy zakoń postaji, zo ma koždy wotrosćeny Israelita za Ičto třikrćć k swjedźenjam do Jeruzalema pućować. — 49. t. r. nihdźe druhdźe, khiba w domje Božim mam być a to dokonjeć, štož je mi mćj njebjeski Wćtc poručił. — 50. t. r. wonaj njezapřiještaj dospołnje zmysł tutych słowow, dokelž potajnosć čłowjeskeho wumoženja so jeno pomału zrozymi. III. 3. Janowa křćeńca njewodawaše hrčchi, ale přez nju wzachu křćeni winowatosć na so, zo chcedźa hrčchow přichodnje so zdalować, a pokutu činić, a tak sebi wot Boha wodaće prjedaw- šich hrčchow zasłužić; hl. Mat. 3, 11. — 6. t. r. kćždy čłowjek mćže k spomćženju abo zbćžnosći přińć přez Jčzusa Khrystusa.
