Volltext Seite (XML)
84 S. LukaS, 1. 55. Jako je rččat našim wčteam, Abra- hamej a jeho symjenju do wččnosće* t. M6jz. 17, 9 a 22, 16; Ps. 131, 11; Is. 41, 8. 56. Marija pak wosta při njej na tři mčsaoy, potom wrćći so (lo swojeho domu. 57. llilžbjeće pak dćnid/e eas, zo hy ])orodźila, a porodźi syna. 58. A jeje susodźa a přećelowje wu- styšachu, zo je Knjez wulku milosć na njej činil, a wjeselacliu so z njej. 59. A sta so na wosmy dźeń, zo přiń- dźechu hdleatko wohrĕzać, arčkachu jemu z nanowym mjenom Zaeharias. 60. A jeho mać wotmotwjejcy rjekny: Nč wšak, ale Jan dyrbi rčkać. 61. Woni pak rjeknyelm k njcj: Nichtń w twojim přećelstwje njeje, kotryž l>y z tym mjenoin rčkat.* (52. A kiwaclm jeho nanej, kak hy eheyl jemu rčkać. 63. A požadawši pisawku napisa prajo:* Jan je jeho mjeno. A wšitcy so dźi- waehu. \Vvše 13. 64. Z dohom pak wotewri so jcho rot a jeho jazyk, a wńn rčeeše khwalo Iloha. 65. A přińdźe bojosć na wšitkich jich susodow; a po wščeh horaeli Judeje Imehu roznjesene wšitke te slowa. 66. A wšitey, kotřiž to styšaclm, wzaeliu sehi to k wutrobje, prajiey: Što, meniš, hudźe z tutolio dźčsća? Přetož ruka K n jc- za bčše z nim. 67. A Zaeharias, jeho nan, hu z Dueliom swjatym napjclnjeny a wĕšćeše prajo: 68. Žohnowany tmdź Knjez, Bńhlsraela, dokelž je wopytal* swńj lud, a jeho wu- kupjenje skutkowal. Ps. 53,12. 69. A je nam pozbĕlmyl rńh * zbožowno- sće w domje Davida, swojeho stužownika, l’s. 131, 17. 70. Jako je rĕčał přez rot swojicli swja- tycli profetow, kotřiž su hyli wot spo- Čatka: Jer. 23, 6 a 30, 10. 71. Wumńženje wot našich njepřećelow a z ruki wšitkich, kotřiž nas hidźachu, 72. Zo by smilnosć sčinil našim wńteam, a wopomnil swńj swjaty sluh; 73. Po přisazy, kotruž je přisahał Ahra- hamej, našemu wńteej, zo nam to da: 1. Mojz. 22, 16; Jer. 81,33; Hebr. 6, 13. 17. 74. Zo bychmy bjez bojosće, z ruki swo- jich njepřećelow wumńženi, jeniu słužili, 75.We swjatosći a sprawnosći před jeho wohličom wšitke dny swojeho žiwjenja. 76. A ty, dźčćo, hudźeš profeta Naj- wyššeho rčkać; přetož pńńdźeš před wo- bličomKnjeza, zohypřihotował jelio puće; 77. Zo by dał jeho ludej wčdomosć spomńženja we wodawanju jieh hrčehow, Mal. 4, 5; wyše 17. 78. Přez najnutrnišu smilnosć našeho liolia, z kotrejž je nas wopytał skhadźejo Z wysokosće,* Zaeli. 3, 8 a 6, 12; Mal. 4, 2. 79. Zo hy swčćit tym, kotřiž we ćmč a w sćčnju smjerće sedźa, a k postajenju našich nohow na puć pokoja. is. 9, 2. 80. Dźčćo pak rosćeše, a posylnješe so w duelm; a hčšc w pusćinje* hač do dnja swojeho zjewjenja před Israelom. STAW II. l’o prikazni kejžora Augnsta pućuje Jozef z Mariju do Bethlehema, kotraž tudy Zhožnika porodźi. l’astyrjo, jeho narod přez jandźela zhoniwši, přińdźeeliu khwatajcy k njemu so modlić. Dźe- ćatko dćsta při wobrĕzaniu mieno Jĕzus. Po 55. Wočłowječenje Syna Božeho, najwjetši skutk Božeje miłosće, je dopjelnjenje sluba, kotryž je Bćh Abrahamej činił a jelio potomnikam wohnowjał. — 61. Pola Židow mjenowacliu so dźčći po přećelach z nanowcje abo maćeřneje strony. — 63. Štož napisa, to sobu tež wupraji. — 68. t. r. z miłosću je poliladał na swoj lud. — 69. R6h je znamjo mocy, sylnosće, kotraž so njepřećelow do- wobara a jich wotećčri. Z Davidoweho splaha je Boh mćcneho wumožnika zbudźił, kotryž nje- přećelsku m6c złama. — 78. I’řez přikhad Messiasa, kiž je takrjec słćnco duchowneho žiwjenja, wopokaže so nam jasnjo lubosć a smilnosć Boža; přetož jako słćnco ćmu rozjasni, tak rozswĕtli Khrystus, słćnco sprawnosće, wšitkich, kotřiž su w duchownej ćmč, njewĕdomycli a hrĕšnikow, zo bychit prawy puć spoznali, kotryž k pokojej wutroby wjedźe. — 80. t. j. puste, wosamoćene mĕsto při Mortwym morju, lidźež so s. Jan z modlenjom a posćenjom k swjatemu zastojnstwu přihotowaše.
