Volltext Seite (XML)
S. Lukaš, 1. 81 14. Jfa posledku pak, lidyž ći jčduaćo za blidom sedźachu, zjewi so jim, a porokowaše jich njewĕru a twjerdose wutroby, dokelź njebĕchu tym wĕrili, ko- třiž hĕchu widźeli, zo je z mortwyeli wstanyl. 15. A rjekny jim: Dźiee do cyłeho swĕta, a prĕdujće evangelium wšitkomu stworjenju. 16. Stdž wĕri a so křćić da, budźe zbožny; štćž pak njewĕri, budźe zatamany. 17. Znamjenja pak budźa tych, kotřiž wĕrja, tutc sćĕhować: W mojim mjenje budźa djabliska wuhonjeć, z nowymi rĕ- ĕemi rĕceć; j a p. sk. 2, 4; 10, 46; 16,18. 18. Hady zbĕhać, a bychu-li nĕšto smjert- liwe pili, njebudźe jim škodźić, na klio- rych budźa rucy kłasć, a budźa wustro- wjeni. Jap. sk. 28, 5; 28, 8. 19. A Knjez Jĕzus, hdyž bĕ z nimi rĕĕał, bu do njebjes wzaty, a sedźi na prawicy Božej* Luk.24,51. 20. Woni pak woteńdźechu a prĕdo- wachu wšudźom, a Knjez skutkowaše z nimi a wobtwjerdźowaše słowo z dźi- wami, (na nje) sćĕhow'acymi.* SWJATE EYANCtELITJM JĔZIJSA KHRYSTUSA PO LUKAŠU. STAW I. Jandźel Gabriel připoweda ruešnikej Zachariasej, zo jeho mandźelska Hilžbjeta, dotal njepłodna, Jana podejmje. Zaeliarias, jandźelej to uje- wĕriwši, zhubi rĕč. Jandźel Gabriel připowĕda Mariji, zo Jĕzusa, Syna Boželio, z Dueha swja- teho podejmje. Při Marijnym postrowjenju po- skoči Jan w maćeřnym žiwoće a Hilžbjeta wĕšći, Marija pak khwali Boha. Na dnju wobrĕzanja swojeho syna Jana zanjese Zacharias jelio nan, rĕč znowa dostawši, swćj dźakny spĕw. Dokelž mnozy* spytachu porjadnje po- wĕdać wĕcy, kotrež su so mjez nami do- konjałe, 2. Kaž nam je podachu ći, kotřiž su je w r ot spocatka sami widźeli a słužowniey słowa byłi: 3. Zdašc so tež mi, zo bych, wot spo- ĕatka wšitko pilnje zhoniwši, po rjcdźe tebi napisał, najlĕpši Theofilo,* Jap.sk. 1,1. 4. Zo by spćznał wĕstosć tych słowow', wo kotrychž bu rozwuĕeny. 5. Bĕše we dnjach Herodesa, krala Judeje, mĕšnik z mjenom Zacliarias, z Abiasoweje* rjadownje, a jeho mandźel- ska z Aaronowych** dźowkow, a jeje mjeno Hilžbjeta. i. i» araL 2 4, io. 19, „A Knjez Jezus, hdyz bĕ z nimi rĕcał u , te słowa njepoćahuja so na to, štož je w ř poslednich rjadkacli pisane, ale na wšitke powučenja, kotrež bĕ jim po swojim horjestaću dawał. — 20. W tutom rjadku je zkrotka wopřijata cyła stawizna japoštołskeho skutkowanja swjateje cyrkwje: stawizna jeje rozšĕrjenja (woni ćehnjechu), jeje wučby (woni prčdowachu wšudźom), jeje božskeje podpjery (Knjez wobtwjerdźowaše jich słowo z dźiwami). Swjata cyrkej rozšĕrjuje evangelium mjeze wšĕmi ludami a dopjelnja hač do dźensnišeho dnja přikaznju swojeho božskeho załožerja. I. 1. Jĕzusowe žiwjenje, jeho wučby a jeho skutki bĕchu pćdla s. Mateja a s. Marka liišće druzy wopisalh drje w dobrym wotpohladanju, tola bjez wustojnosće; to pohnu s. Lukaša, wučownika s. Pawoła, zo čerpajo z čistych ž6rłow, wot spočatka a po rjedźe najwažniše podawki z Jĕzuso- welio žiwjenja wopominaše, na kotrychž wĕmosć a wĕstosć křesćanskeje wĕry wotpočuje. 3. Theofil, kotremuž s. Lukaš swojej spisaj, evangelium a japoštołske skutki poswjeći, bĕ najskerje wysoki romski zastojnik, kiž je zahe křesćansku wĕru přijał a kotrehož chce nĕtko s. Lukaš we njej wobkrućić. — 5. Tajkich mĕšniskich rjadownjow bĕše 24, kotrež so do .słužby we templu dźĕ- lacliu, tak zo jena po druhej w postajenym času do Jeruzalema přikhadźeše. 1. Paral. 24, 10. t. r. jeje nan bĕ z mĕšniskeho splaha Aaronoweho, po maćeri pak be wona z Davidoweho splalia, ielž beše ćeta Marije, maćerje Božeje. Niže 36. 6 ** dokelž