Volltext Seite (XML)
74 S. Marka, 13. 43. A zwolawši swojicli wučownikow dźešc Jĕzus k nim: Zawĕrno praju warn, zo je tuta khuda wudowa wjacy cisnyła, dyžli wšitcy, kotřiž su mjetali do pokladnicy. 44. Přetož wšitcy ćisnychu z toho, štož jim zhywaše; wona pak ćisny ze swojejc khudohy wšitko, štož mĕješe, wšitku swoju žiwnosć. STAW XIII. Jĕzus praji, zo luulźe templ zapusćeuy, wĕšći wujny a wšelake horja, přeseĕhanja a žadławosć zapusćenja. Wo falšnycli Khrystusach a falš- liych profetach; po njebjeskich znamjenjach přińdźe Syn cłowjeka w krasnosći, a na figowcu to spoznaja. Dokelž pak nichto časa njewe, dyrhja wšitcy kedźbni wostać. A lidyž z templa džĕše, rjekny jemu jedyn z jeho wuĕownikow: Mištrje, hla- daj, kajke kamjenje a kajki twar. Mat. 24, 1. 2. A wotmołwjejo džeše Jĕzus k njetnu: Widźiš wšitke tute wulke twarjenja? Nje- wostanje kamjeń na kamjenju, kotryž by rozwaleny njebyt. Luk. 19, 44 a 21,6. 3. A hdyž na Wolijowcj horje so po- sydny, napřećiwo templej,prašachu so jeho wosebje Pčtr a Jakub, a Jan a Ilandrij:* 4. Praj nam, hdy so to stanje? a kajke hudźe znamjo, ltdyž pńĕnje to wšitko so dokonjeć? 5. A wotmolwjejo poča Jĕzus k nim rĕĕeć: Hliidajće so, zo was nichtń nje- zawjedźe. Ef. 5, «; 2. Thess. 2, 3. 6. Přetož mnozy přińdu w mojim mje- nje prajicy: Ja syrn tńn (Khrystus), a zawjedu mnohich. 7. Hdyž pak zaslyšiće wo wńjnaeh a wńjnskich powĕsćach, njebńjće so; přetož to dyrbi so stać, ale njeje hišće kńnc. 8. Přetož wstanje lud přećiwo ludej, a kralestwo přećiwo kralestwu, a budźa tu a tam zemjerženja, a hłńd. Spoĕatk bo- losći budźe to. 9. Kedźbujće pak na sebje samych. Přetož budźa was radam podawać, a w synagogach budźeće bići, a před bohota- mi a kralemi budźeće stać tnje dla, jini na swĕdĕenje. 10. A mjez wšitkimi ludami dyrbi so prjedy prĕdować evangelium. 11. A lidyž was powjedu podawajcy, njerozpominajće doprjedy, što byšće rĕ- ĕeli; ale štož budźe wam w tutej hodźinje date, to rĕĕće; přetož wy njejsće, kotřiž rccicc, alc Ducli swjaty. Mat. 10, 19; Luk. 12, 11 a 21, 14. 12. Poda pak bratr bratra k smjerći, a nan syna, a powstanu dźĕći přećiwo staršim, a morja jich.* 13. A budźeće hidźeni wot wšitkich mojeho mjena dla. Štńž pak wutraje liaĕ do kńnca, tńn budźe wumńženy. 14. Ildyž pak wuliladaće žadławosć zapusćenja tam stojacu, lulźež (być) nje- dyrbi — štńž ĕita, njech zrozymi —, tehdy njech ći, kotřiž su w Judeji, ćĕkaju na hory. Dan. 9, 27; Mat. 24, 15 ; Luk. 21, 20. 15. A štńž je na třĕše, njech njezlĕze do domu, a njezastupi, zo by nĕšto wzał ze swojeho doinu; 10. A štńž budźe na polu, njech so njewrńća, zo by wzał swoju suknju. 17. Bĕdapak ćežkožiwotnym a ćĕšacym w tycli dnjacli. 18. Modlće pak so, zo by so to w zymje njestało. 19. Přetož w tutycli dnjach budźa tajke horja, kajkež njejsu byłe wot spoĕatka stwńrby, kotruž je Bńh stworił, liaĕ do nĕtka, a wjacy njebudźa. XIII. 3. Wučownicy ličclm mjez sobu wo wulkotnosći teinpla rĕčeli; a lidyž netko Jčzus na jeho zapusćonje spomui, clicychu radźi wjaey wo tom zliouić. K tomu zdaše so jim nřtko na Wo- lijowej liorje dobra přiležnosć być. — 12. Najćežše domapytanje je to, hdyž so krejni přećelowje abo stawy swojby, kotřiž maju so wosebje lubować, so hidźa abo so přesćčhaju. Třoje doma- pytanja připowčda tu Knjez: domjace njepřećelstwa (r. 12), złe zawjedźenja (r. 5) a přesćĕhanja zjawnycli njepřećełow (r. 7),
