Volltext Seite (XML)
S. Marka, 10. 69 8. A budźetaj dwaj w jenom ćĕle." Tak hižo njejstaj dwaj, al'e jene ćĕło. 1. Kor. 6, 16. 9. Štož je potajkim Boh zjenoćił, njech ĕlowjek njedźĕli. 10. A doma jeho wuĕownicy znowa wo tom jeiio so prašachu. 11. A dźeše k nim: Štćžkuli by swoju mandźelsku wot so pušćił a druhu wzał, lama mandźelstwo přećiwo njej. 12. A by-li mandźelska wot so pušćiła swojeho muža, a z druhim so wudała, łama mandźelstwo. 13. A přinjesechu dźĕći k njemu, zo by so jicli dćtknył. AVuĕownicy pak wo- barachu tym, kotřiž je přinjesechu. 14. Jĕzus to widźawši polmĕwa so na nieh a rjekny jim: Dajće dźĕćatkam ke nmi přińć, a njewobarajće jim; přetož tajkich je njebjeske kralestwo.* 15. Zawĕrno praju wam: Štćžkidi by njepřijał kralestwo Bože jako dźĕćo, nje- pćńdźe do njelio. 16. A wobjimawši je a ruey jim na- połožejo žołinowaše je. 17. A hdyž bĕ na puć wušoł, přibĕža jcdyn a poklaknywši před nim prošeše jelio: Dobry mištrje, što mam ĕinić, zo bych wĕĕne žiwjenje dćstał? Mat. 19, 16; Luk. 18, 18. 18. Jĕzus pak rjekny jemu: Přeĕo mje mjenuješ dobreho? Nichtć njeje dobry, khiba Bćh sam. 19. Kaznje znaješ: „Njedyrbiš mandźel- stwo łamać, njedyrbiš morić, njedyrbiš kradnyć, njedyrbiš wopaĕne swĕdĕenje dawać, njedyrbiš jebać, ĕesćuj swojeho nana a swoju mać." 20. Wćn pak wotmołwjejo dźeše k nje- mu: Mištrje, wšitko to sym wobkedźbo- wał wot swojeje młodosće. 21. Jĕzus pak poldadawši na njelio po- kliwali jelio a rjekny jemu: Jene tebi so njedćstawa: dźi, předaj, štožkuli maš, a daj khudym, a zmĕješ pokład w njebje- sacłi; a přińdź a sćĕhuj mje. 22. A wćn zrudźiwši so nad słowom woteńdźe struchły; přetož mĕješe wjele kubłow. 23. A wokoło poliladawši dźeše Jĕzus k swojim wučownikam: Kak ćežko ći, kotřiž maju wjele pjenjez,* nutř pćńdźa do kralestwa Boželio! 24. Wuĕownicy pak spodźiwacłiu so nad jeho słowami. Ale Jĕzus zaso wotmoł- wjejo dźeše k nim: Dźĕćatka, kak ćežko pćńdźa ći, kotřiž na pjenjczy so dowĕrjeju, do kralestwa Boželio! 25. Lćže je, zo kamel přez wuško jeliły přeridźe, dyžli zo łioliaty nutř pćńdźe do kralestwa Božclio. 26. Woni pak so bćle dźiwachu, mjez sobu prajicy: A štć mćźc zbćžny być? 27. A na nicli poldadawši rjekny Jĕzus: Pola ĕłowjekow je to njemćžuc, ałe nic pola Boha; přetož pola Boha je wšitko mćžne. 28. A Pĕtr poĕa k njemu rĕĕeć: Hlej, my smy wšitko wopušćili a smy tebje SĆĕhowali. Mat. 19, 27; Luk. 18, 28. 29. Wotmołwjejo dźeše Jĕzus: Zawĕrno praju tebi: Nichtć njeje, kotryž by wo- pušćił dom, abo bratrow, abo sotry, abo nana, abo mać, abo synow, abo pola mje dla abo evangelia dla, 30. A by njedćstał sto krćć telko nĕtko w tutom ĕasu, domow, a bratrow a sotrow, a maćeri a synow, a polow, z přesćĕhanjemi, a w přichodnym ĕasu wĕĕne žiwjenje.* 31. Mnozy prĕni pak budźa posledni, a posledni prĕni. Mat. 19, 30. X. 14. Dokelž su njewinowate a dowĕriwe. — 23. A swoju wutrobu na nje wĕšeja. — 30. To rřka wulke bohatstwo wšelakich duchownych kubłow a wokřewjacu spokojnosć tež w najhoršich ćerpjenjach dćstanje na tomle swĕće tćn, kiž wšitko, štož mćže w času jeho zwjeselić, z lubosće k swojemu stworićerjej wopušći; a po tutym žiwjenju w njebjesach čaka na njeho nje- zapřijimna zbćžnosć.
