Volltext Seite (XML)
S. Marka, 8. 65 zwola w(5u swojich wučownikow a dźe.še k nim: Mat , 15, 32. 2. Mi je žel ludu; liižo tři dny traja při mni, a nimaju, što bychu jčdli. 3. A pušću-li jich hjez jčdźe domoj, zawutla na puću; přetož nĕkotři z nieli su zdaloka přišli. 4. A jeho wučownicy jemu wotmoł- wichu: Z wotkel zamćže štć jieh z khlĕ- bom nasyćić tu w puseinje? 5. A wopraša so jicli: Kelko khlĕbow maće? Woni rjeknychu: Sedm. 6. A wćn poruči ludej so na zemju ze- sydać. A wzawši sedm khlĕbow, dźak prajiwši łamaše, a dawaše je swojim wu- čownikam, zo bycliu je předkładli; a přcd- kładźechu je ludej. 7. A mĕjaehu nĕšto rybičkow; tež te požolmowa a přikaza předkłase. 8. A pojčclm a buchu nasyeeni; a zo- zbĕrachu, štož zby wot łamankow, scdm korbow. 9. Tych pak, kotřiž bĕcliu jĕdli, bĕše na štyri tysacy; a wćn rozpušći jicli. 10. A ze swojimi wučownikami linydom do čołmika stupiwši, přińdźe do Dalma- nutliskeje krajiny.* 1,1. A wuńdźeelm farisejowje, a počaehu so z nim wurččować, žadajcy znamjo z njebjes wot njeho, jeho spytujcy. Mat. 16, 1; Luk. 11, 54. 12. A zdychnywši w duchu rjekny: Čohodla žada sebi tćnle splah znamjo? Zawĕrno praju wam, zo njebudźe znamjo date tomule splaliej. 13. A jich wopušćiwši stupi zaso do čołma, a přewjeze so přez jĕzor. 14. A bĕchu zabyli khlĕb wzać, a nje- mĕjachu wjacy dyžli jedyn khlĕb sobu w čołmje. Mat. 16, 5. 15. A přikazowaše jim prajo: Kedź- bujće, a hladajće so kwasa farisejow a kwasa Herodesoweho.* 16. A přemyslowachu, mjez sobu pra- jicy: Khlĕba nimamy. 17. To spćznawši dźeše Jĕzus k nim: Što sebi přemyslujeće, zo klilĕba nimaće? Hišće njespćznawaće a njerozymiće? hišće maće woslepjenu swoju wutrobu? 18. Woči mĕjcy njewidźiće? a wuši mĕjey njesłyšiće? Ani so njedopomniće, Mark. 6, 41; Jan. 6, 11. 19. Hdyž pjeć khlĕbow łamach za pjeć tysacow; kelko korbow nazbĕrašće łaman- kow połnych? Prajaeliu jcmu: Hwanaće. 20. A hdyž sedm kldĕbow za štyri tysacy; kelko korbow łamankow nazbĕ- rašće? A rjeknycliu jemu: Sedm. 21. A praješe jim: Kak hišće njespć- znawaće ? * 22. A přińdźechu do Betlisaidy, a při- wjedźecliu k njemu slepelio, a prošaeliu jelio, zo by so jelio dćtknył. 23. A přimnywši ruku slcpeho, wu- wjedźe jeho z mĕstačka won, plunywši na jelio woči a połožiwši swojej rucy na njeho wopraša so jelio, widźi-li što? 24. A poldadnywši dźeše: Widźu čło- wjekow kliodźić, jako štomy.* 25. Potom połoži znowa rucy na jeho woci; a poca widźeć, a bĕ tak wustro- wjeny, zo wšitko jasnje widźeše. 26. A wćn pćsła jelio do jeho domu prajo: I)źi do swojeho domu, a hdyž do mĕstačka přińdźeš, njepowčdaj nikomu. 27. A woteńdźe Jĕzus, a jeho wučow- nicy, do mĕstačkow Casareje Filipoweje; a na puću prašeše so swojieh wučownikow, jim prajo: Za koho maju mje ludźo? Mat. 16, 13; Luk. 9, 18. VIII. 10. t. j. lidźež mĕsće Dalmanutha a Magedan abo Magdala ležeštaj. — 15. Pod kwasom t.j. zakisanym ćĕstom, z kotrehož so khlĕb pječe, mĕnješe Jĕzus wučbu a přikład; wučby a při- kłada farisejow a Herodianow, t. r. ludźi, kotřiž z Herodesom dźeržachu, mĕjachu so jeho wučow- nicy hladać. — 21. t. r. zo pod kwasom wšĕdny khlĕb njemĕnju, wo njćn so starać njetrjebaće, hdyž sće swĕdkowje tajkich dźiwow byli; ale ja rozymju pod kwasom lohkomyslne wučby a při- kłady. — 24. t. r. wšitkich jenajkich, ani zo bych jich po štałtnosći a wohliču rozeznawać mćhł. 5