Volltext Seite (XML)
58 S. Marka, 4. I). Alc IkIvž hIoiico zcHkliadźa, zwjadny; a dokelž njciučjciśc korjenja, wusklmy. 7. A zhho driilic juidžc mjez ćcrnjc, a zrosćccliu ćcrnjc, a podusychu je, a njeda plodu. 8. A zaso drulie padźc na dohru zcinjii a da plod, kotryž přihčrasc a rosćeše, a př'injcHC jcne třiccći, druhc ščsćdźcsat, a zaso druhc sto. 9. A wćn prajcšc: Štož ma wuši k sly- šcnjii, njcch slyši. 10. A hdyž hč sain, prašadiu so ći dwa- naćo, kotřiž hčchu z nini, za jiřirunanjoin. 11. A prajcšc jiin: Wiun jc datc znać potajnosćc kralcstwa Božcho; tym pak, kotřiž su zwonka, * stawa so wšitko w přirunanjach, 12. Zo hychu „widźicy widźeli a njc- zsipřijcli, a slyšicy slyšeli a njczrozymili, zo hycliu so njewohroćili, a zo hyclm hrčchi sojim njewodalc."* is.6,9; Mat.1.% 14; Jan. 12,40; Jap. sk. 28, 26; ltomsk. 11,8. 13. A dźešc k nim: Njeznajeće tuto přirunanje? a kak spoznajeće wšitkc při- ruuanja? 14. Syjeř wusywa slowo (Božc).* 15. Kotřiž pak su při puću, su ći, ko- trymž so slowo wusywa; ale lidyž su je slyšeli, hnydom přińdźc satan, a wotnjese slowo, kotrež hu wusyte do jich wutrohow. 16. A podohnje, kotřiž su na skalojte wusywani, su ći, kotřiž, lulyž słowo słyša, hnydom z wjesolosću je přijimaju. 17. Tola nimaju korjenja we sehi, ale : su načasni; lulyž potom liorjo a přcsćč- : hanje nastanje słowa dla, pohoršuja so hnydom. 18. A druzy su, kotřiž so mjoz ćernje jwusywaju; ći su, kotřiž slowo slyša; j 19. A starosćc swčta a wohludźenje holiatstwa, a přikhadźace žadosće wo zhytne podušeju słowo, a hywa hjez plodu. 20. A kotřiž su do dohrcje zemje wo- syći, su ći, kotřiž slowo slyša, a jc přiji- maju a plod dawaju, jene třiceći, druhe ščsćdźesat a druhe sto. 21. A won praješe jim: Zaswčća snadź so swčea, zo hy so pod kćrc stajiła? aho pod ložo? nic tohodla, zo hy so na swčč- nik stajiła; Mat. 5, 15; Luk. 8, 16; 11, liii. 22. Přetož ničo njeje zakhowane, štož hy zjewjene njehylo, ani potajne sčinjene, ale zo hy přišło na zjawne. Mat. 10, 26; Luk. 8, 17. 23. Ma-lištć wuši k słyšenju, njecli słyši. 24. A wćn praješe jim: Hladajoe, što slyšiće.* Z kajkejž mĕru mĕriće, hudźe wam zaso merjene, a wam přidatc. Mat. 7, 2; Luk. 6, .'18. 25. Přctož štćž ma, tomu hudźe datc, a štćž nima, tomu budźe tež to, štćž ma, wotewzate. Mat.13,12; 25, 29; Luk.8, 18; 19,26. 26. A praješe: Tak je z kralestwom Božirn, jako by člowjek symjo ćisnył do zemje,* 27. A hy spał a wstawał w nocy a wodnjo,* a symjo by skhadźało a rostło, hdyž wćn njewč. ged6stanu 11* lo sn tanmi, kotřiž so wo Jřzusowu wucbu njestaraju, abo ze zamĕrom ju zacpĕwaju. a nje- ale nje- „ Su sami na tom wina, dokelž na Jĕzusowu wucbu njeposłucbaju z cistym wotpohladanjom, ze žadosću za Božej wĕrnoscu, ale z druliimi njehćdnymi wotpohladanjemi. — 14. t. r. Syjeř je ton, kotryž słowo Hože rozsywa a bdžsku prawdu wuči. — 24. Kedźbujće derje na to, štož wam praju, zo byšće potom z wužitkom mjez druhimi rozsywać mćhli, dokelž cim lĕpje moju wucbu nałožujeće a ju druhim sobudźĕliće, z tym wjetše budźe waše myto w njebjesach. — 26. W přirunanju (26—29) je syjeř Khrystus a kćždy wuceř słowa liožeho; symjo je słowo liože, rola su ĕłowjekowje, žnĕ su sud Boži po^ smjerći cłowjeka abo tež powšitkowny sud na koncu wšoho casa. — 27. t. r. dźeń wote dnja. Kaz symjo bjez dalŠeje prńcy syjerja skhadźa a rosće a zrali, tak přibĕra Jezusowa cyrkej na zemi njepřestawajcy, hac na kćnc wšoho casa a podobnje tež kralestwo Hože w jednotliwym cłowjeku. lićli da symješku słowa liožeho we nas skhadźeć a rosć, a njenući nas, zo jeho hnadźe posłušni smy, ale po smjerći, lidyž je naš čas dokonjany, přińdźe płody liromadźić.
