Volltext Seite (XML)
S. Mateja, 26. 47 z wanii nowy w kralestwje njebjeskeho Wotca.* 30. A 'wuspĕwawši kliwalbny spew, wo- tcildźeehu na Wolijowu horu.* 31. Tehdy praji jim Jĕzus: Wy wšitcy budźeĕe so pohoršowaĕ nade mnu w tutej nocy; přetož pisane je: „l)yrju pastyrja a rozpjeřša so wowey stadła.“ Z.-ich. 13, 7; Mark. 14, 27; Jan. 16, 32. 32. Hdyž pak wot mortwych wstanu, pĕ)iulu prjedy was do Galileje. Mark. 14, 28; 16, 7. 33. Pĕtr pak wotmołwjejo dźeše k nje- mu: A budźa-li so wšitey nad tobu po- horšowaĕ, ja nihdy njebudu so pohĕršowaĕ. 34. Jĕzus dźeše knjemu: Zawĕrno, praju tcbi, zo w tutej nocy, prjedy haĕ honaĕ zaspĕwa, tři krĕĕ mje zaprješ. Mark. 14, 30; Jan. 13, 38. 35. Pĕtr praji jemu: Byrnje dyrbjał wumrĕĕ z tobu, njezapru tebje. Podobnje prajachu tež wšitcy wuĕownicy. Mark. 14, 31; Luk. 22, 33. 36. Potom přińdźe Jĕzus z nimi do nukniey, kotraž rĕka Gethsemane, a rjekny sw r ojim wuĕownikam: Syńĕe so tudy, haĕ tam dĕńdu a so pomodlu. Mark. 14, 32; Luk. 22, 40; Jan. 18, 1—27. 37. A wzawši Pĕtra a dweju Zebcdejo- weju synow sobu, poĕa so rudźiĕ a stysk- niwy byĕ. 38. Tehdy dźeše k nim: Zrudna je moja duša haĕ do smjerĕe; wostańĕe tudy a budźĕe wotuĕeni ze nmu. 39. A postupiwši trĕšku dale, padźe na swoje wobliĕo, so modlo a prajo: Mĕj Wĕtče, je-li mĕžno, njeeh zminje mje tu- tĕn keluch; tola nic, jako ja chcu, ale jako ty.* 40. A přińdźe k swojim wučownikam, a namaka jich spjacych, a praji Pĕtrej: Tak njemĕžešĕe ani hodźinu wotuĕeni byĕ ze mnu? 41. Budźĕc wotuĕeni a modlĕe so, zo byšĕe do spytowanja njepadnyli. I)ueh drje je zwĕlniwy, mjaso pak słabe.* 42. Zaso wotcńdźc druhi krĕĕ, a mod- leše so prajo: Mĕj Wĕtĕe, njemĕže-li tu- tĕn kełueli mje zminyĕ, kliiba zo jĕn piju, stań so twoja wola. 43. A wĕn přińdźe zaso, a namaka jieli spjacycli; přetož jich woĕi bĕštej wob- ĕeženej. 44. A wostajiwši jieli* woteńdźe zaso a modleše so třeĕi krĕĕ, te same słowa prajo. 45. Potom přińdźe k swojim wuĕowni- kam, a praji jiin: Spiĕe nĕtk a wotpo- ĕniĕe! hlej, přibližiła je so hodźina, a Syn ĕłowjeka luidźe podaty do rukow hrĕš- nikow. 46. Wstańĕe, pĕjmy; lilej, přibližił je so, kotryž mje přeradźi. 47. A lidyž wĕn hišĕe rĕĕeše, łilej, Ju- daš, jedyn z dwanaĕich, přińdźe, a z nim wulka ĕrjĕda z mjeĕemi a kijemi, pĕsłani wot wyššich mĕšnikow a staršich ludu.* 48. Kotryž pak jelio přeradźi, da jim znamjo, prajo: Kotrehož wokošu, tĕn je, přimńĕe jeho. 49. A hnydom přistupiwši k Jĕzusej rjekny: Budź postrowjeny, mištrje. A wokoši jełio.* 50. Jĕzus pak rjekny k njemu: Přeĕelo, na ĕo sy přišoł? Tuž přistupichu, a zło- žiehu rucy na Jĕzusa, a zajachu jeho. 51. A lilej, jedyn* z tych, kotřiž bĕchu z Jĕzusom, wupřestrĕwši ruku wuĕahny swĕj mjeĕ a rubnywši wotroĕka wyššeho mĕšnika, wotĕa jelio wucho. 29. To je posledni kr6ć, zo z wami na sweće hosćinu swjeću, abo so raduju, přichodnje budti so z wami radować w njebjeskim kralestwje. — 30. Bĕšo wašnje, po jĕdźi wĕste psalmy spĕwać. — 39. Nic moja člowjeska, ale twoja bćjska wola so stań. — 41. t. r. zo byšće so njepolićršowali na mojim ćerpjenju, a we wĕrje njewosłabnyli; dokelž njesmĕće so spušćeć na swoju mćc, ale jeno na hnadu Božu. — 44. W spanju. — 47. t. j. wot židowskeje wysokeje rady. — 49. Pola rańšich narodow so přećelowje při zetkanju wokošuja. — 51. t. j. Pĕtr.
