Volltext Seite (XML)
46 S. Mateja, 26. 4. A wuradźowachu, zo bycliu .Tčzusa z lescu zajeli a luorili. 5. Prajaelm pak: Nic na swjatym dnju, zo by trjebaj zbĕžk njenastal injez ludorn.* 6. Ildyž pak beše Jĕzus w Bethanii, w domje Symana wusadnelio, Mark. 14, 3—9; Jan. 12, 1—8. 7. l’řistupi k njemu žĕnska, kotraž mĕ- ješe alabastrowu iniškwicu z droliej žalbu, a wula ju na jelio ldowu, hdyž za blidom sedžeše* Mark. 14, 3; Jan. 11, 2; 12, 3. S.Wuĕownicy pak to widźawši mjerzaehu so prajicy*: K ĕomu tuto rozhrojcnje? 9. Přetož tole mĕžeše droho so předać, a khudym so dać. 10. Jĕzus pak to wĕdźo dźeše k nim: Što wobćežujećc so na tule žćnsku? pře- tož dobry skutk sĕini nade mnu; 11. Dokelž kliudycli maće stajnje mjez sobu, mje pak stajnje nimaće. 12. Linywši pak tule žalbu na moje ćĕio, sĕini to k mojemu pohrjebanju.* 13. Zawĕmo praju wam: hdźežkuli bu- dźe tuto evangelium prĕdowane po cylym swĕće, budźe tež to, štož wona sčini, po- wĕdane k jeje wopomnjeću. 14. Teluly woteńdźe jedyn z dwanaćich, kotryž rĕkašc Judaš Iskariot, k wyššim mĕšnikam; Mark. 14,10; Luk. 22, 4. 15. A dźeše k nim: Što cliceće mi dać, a ja wam jelio podam. A woni sadźichu jemu třiceći slĕbomikow.* 16. A wot tolio ĕasa pytaše přiležnosć, zo by jeho přeradźił. 17. Prĕni dźeń njekisanyeh khlĕbow* pak přistupichu wuĕownicy k Jĕzusej pra- jjioy: Ildźe ehceš, zo tebi jutrownc jelmjo ' k jĕdźi přihotujemy? Mark.14,12; Luk.22,7. 18. Jĕzus pak dźeše: Dźiće do mĕsta k jenomu a rjekńće jemu: Mištr pruji: Mćj ĕas jc blizko, pola tcbje swjeću ju- trownu wjeĕei'- ze swojimi wuĕownikanii. 19. A wuĕowniey sĕiniclm,jako jim Jĕzus přikaza, a přihotowachu jutrownu wjeĕeř. 20. Hdyž pak wjeĕor bu, sydźe so k blidu ze swojimi dwanaće wuĕownikami. 21. A lulyž woni jĕdźaclm, rjekny: Za- wĕmo praju wam, zo jedyn z was mje přeradźi. Jan . 13> 21 . 22. A jara so zrudźiwši poĕachu jedyn po druhim so prašeć: Sym to ja, Knježe? 23. Wotmołwjejo jim praji: Kotryž ze mnu maĕa ruku we škli, tćn mje přcradźi. 24. Syn ĕłowjeka drje dźe, jako je pi- sane wo nim; bĕda pak tomu ĕłowjekej, přez kotrehož budźe Syn ĕłowjeka pře- radźeny; derje by jemu było, hdy by so był njenarodźił tćnłe ĕłowjek. p s . 40, 10. 25. Judaš pak, kotryž jelio přeradźi, wotmołwjejo rjekny: Sym to ja, mištrje? Wćn dźeše k njemu: Ty sy prajił. 26. Ildyž pak woni wjeĕerjachu, wza Jĕzus khlĕb, požolinowa, a łamaše, a da swojim wuĕownikam, a praji: Wzmiće a jĕzće; to je moje ćĕło. l.Kor. 11, 24. 27. A kelucli wzawši dźakowaše so a da jim prajo: Pijće z njeho wšitcy. 28. Přctož to je moja krcj nowełio za- konja, * kotraž budźe za mnohich přelata k wodawanju hrĕcliow. 29. Praju pakwam: Njebudu pić wot nĕtka wot tutoho płodu winoweho pjeńka haĕ do toho dnja, lulźež budu jćn pić . /’’• Z ‘otio rnozemy sudźić, zo je jich prĕnje wotpoliladanje było, Jĕzusa z lesću zajeć a po swjedźenju monć; tuto wotpohladanje přemĕnichu, lidyž bĕ so jim Judaš k přeradźe poskićił. — 7. Ludy ranselio kraja so před liosćinu myjacliu a žałbowacliu. Žćnska bĕ Lazarowa sotra, Marija Madlena, kotraz drohu žałbu na Jĕzusowu liłowu liny, z tym dopokazujo, kak jara jeho česćuje. — 8. t. r. jeno nĕkotn a mjez nimi wosebje Judaš. — 12. Moje ćĕło žałbowawši, je wona to same pohrjebej pnhotowała. 15. Třiceći slĕbomikow je nimale 60 hriwnow; tak wjele płaćeše so za wotroeka, kotryž mĕješe so z wotroestwa wukupić. — 17. To su jutry, swjedźeń k wopomnjeću wumćžeiya z Egiptowskeje, hdźež Zidźa před wućehnjenjom jełmjo jĕdźacliu z njekisanymi khlĕbami. ,, , W JU n0wel10 zakonja, k rozeznawanju wot krewje, přez kotruž bĕ stary zakoń wobkrućeny.
