Kompozytorow Niemieckiej Republiki Demokratycznej. Swoje spostrzezenia z „Warszawskiej Jesieni" opublikowai na lamach berlinskiego czasopisma „Musik und Gesellschaft", gdzie zresztq dose cz§sto mozna napotkac artykuly podpisane jego nazwiskiem. Thilman nie ogranicza si§ bowiem do pracy kompozytorskiej, jest röwniez pisarzem — autorem kilku interesujqcych ksiqzek na te- mat wspölczesnej problematyki muzycznej oraz szeregu prac mniejszego formatu. Ideq, ktöra mu przyswieca zaröwno w tworczosci muzycznej, jak i publicystycznej, jest przywrocenie muzyce wspölczesnej hu- manistycznych tresci, zatracajqcych si§ — jego zdaniem — coraz \ bardziej w powojennej sztuce. Thilman dowodzi, ze „nie srodki muszq byc nowe, lecz tresc, ktora wyplywa z nowych warunkow zyciowych". Pragnie przyblizyc do muzyki rzesze nowych odbior- cöw przez „podawanie im wszelkiej nowosci w mowie zrozumialej, zwiazanej z ich wiasciwosciami i tradycjq". „F I G L E S O W I Z D R Z A E A" J EST cos niezwyklego w postaci Ryszarda Straussa. Jezeli przyjac, ze Symfonia d-moll napisana w roku 1882 rozpocz§la jego twörezose, a zamknely jq utwory z roku 1949 — ta roz- pi§tosc dat jest zaskakujaca i sklania do refleksji. Czegoz to nie zdazyl przezyc ten czlowiek... Zaczynal jako 6-letnie dziecko pisac pierwsze nuty gdy caly swiat poruszony byl odglosami wojny niemiecko - francuskiej — nie przestajqc komponowac doczekal ery rozbicia atomu i tragedii Hiroszimy... Zaczynal kariere jako c.k. dyrygent — konczyl jako przewodniczqcy hitle- rowskiej Izby Muzycznej... Majqc lat 19 oplakiwal smierc Wag- nera —• kiedy sam umieral rodzila sie muzyka konkretna i elek- tronowa... Potrafil byc raz wodzem awangardy muzycznej — raz jej maruderem, raz jq znowu doganial. Byl w pelni sil kiedy przenosili si§ do wiecznosci Czajkowski, Rimski-Korsakow, Ravel, Debussy, Szymanowski i Bortok ... Przezyl slodycz wielkiej slawy i gorycz dobrowolnego wygnania ... Duzy jest zawsze klopot z zaliczeniem Straussa do jakiejs epoki w historii muzyki. Byl najpierw kontynuatorem linii roz- wojowej romantyzmu i neoromantyzmu, bezposrednim przedluze- tiiem linii Berlioz—Liszt-—Wagner, aby potem stac sie pelnopraw- nym obywatelem muzyki naszego wieku. Granicq tych przemian w jego tworczosci jest mniej wifeej rok 1900, ktory dose wyraznie oddziela etapy jego kompozytorskiej drogi. W pierwszym okresie
